Zjawiska dyfuzji normalnej i anomalnej
- Opiekun naukowy: prof. dr hab. Bartłomiej Dybiec
- E-mail: bartlomiej.dybiec [at] uj.edu.pl
- Zakład: Zakład Fizyki Statystycznej
Dyfuzja jest procesem spontanicznego rozprzestrzeniania się cząsteczek. Jest ona konsekwencją licznych chaotycznych zderzeń dyfundujących cząsteczek ze sobą lub z innymi cząsteczkami, np. otoczenia.
Fluktuacje (lub szumy środowiskowe) uważane są zwykle za szkodliwe zakłócenia. Jednakże w wielu zjawiskach ich obecność może mieć konstruktywny charakter i wymuszać pojawianie się stanów i struktur o wysokim stopniu uporządkowania. Badania zjawisk dyfuzji mogą koncentrować się na: relaksacji do stanów stacjonarnych układów dynamicznych pobudzanych przypadkowymi siłami, własności dyfuzji w nieuporządkowanych środowiskach oraz analizie zjawisk wywołanych szumami (np. aktywacja rezonansowa, rezonans stochastyczny, efekt zapadkowy).
Praktyki pozwolą na zapoznanie z podstawowymi własnościami zjawisk dyfuzji oraz sposobami ich badania. Popularne wprowadzenie do tematyki: https://tinyurl.com/foton-dyf.
Główne narzędzia badawcze: symulacje komputerowe, metody analityczne.
Wymagania w stosunku do kandydata: skończony kurs podstaw fizyki (mechanika) lub równoważny podstawowa znajomość programowania: Mathematica lub dowolny język programowania.
Możliwość kontynuowania praktyki studenckiej w postaci pracy dyplomowej (magisterskiej lub licencjackiej), a następnie pracy doktorskiej.
Układy złożone: socjofizyka i modelowanie epidemiologiczne
- Opiekun naukowy: prof. dr hab. Bartłomiej Dybiec
- E-mail: bartlomiej.dybiec [at] uj.edu.pl
- Zakład: Zakład Fizyki Statystycznej
Fizyka statystyczna znajduje zastosowanie w badaniu wielu układów, które typowo nie były obiektem zainteresowań fizyków. Pośród tych układów można wymienić badanie sieci złożonych, modeli epidemiologicznych, ekonofizycznych oraz socjofizycznych. Modele sieciowe odgrywają coraz większą rolę w badaniu układów złożonych. Znajdują one naturalne zastosowanie w sytuacjach, gdy układy składają się z wielu jednostek oraz połączeń między nimi. W takich sytuacjach agenci tworzący układ stają się węzłami sieci, a istniejące powiązania między nimi reprezentowane są jako linki. Dlatego automaty komórkowe i metody sieci złożonych szczególnie dobrze nadają się do badania tego typu układów.
Praktyki pozwolą na zapoznanie z technikami automatów komórkowych i ich różnymi zastosowaniami do opisu układów złożonych.
Popularne wprowadzenie do tematyki: https://tinyurl.com/foton-socjo.
Główne narzędzia badawcze: symulacje komputerowe, automaty komórkowe.
Wymagania w stosunku do kandydata: podstawowa znajomość programowania: Mathematica lub dowolny język programowania.
Możliwość kontynuowania praktyki studenckiej w postaci pracy dyplomowej (magisterskiej lub licencjackiej), a następnie pracy doktorskiej.